Boekendoos - Spijt

Samenvatting ‘Spijt’ – Carry Slee

Jochem wordt heel erg gepest op school, dat komt omdat hij zo dik is en omdat hij nooit voor zichzelf durft op te komen. Wat ze ook met Jochem doen, hij durft er nooit wat van te zeggen. Jochem wordt vooral door Sanne, Remco en Justin gepest. De rest van de klas vindt eigenlijk dat ze te ver gaan met hun gepest, maar ze durven er niets van te zeggen. David is ook een van de klasgenootjes die vindt dat het gepest te ver gaat, maar hij durft er niks van te zeggen. Tino, hun mentor en gymleraar, doet er niks tegen dat Jochem wordt gepest en hij pest zelfs mee. Hij heeft een hekel aan Jochem omdat hij zo dik is en zich niet inzet voor gym. Tijdens het klassenfeest neemt David zich voor aan Vera verkering te vragen, iets dat hij al een tijd lang in de planning heeft. Als het feest is begonnen ziet David Vera en Youssef samen zoenen. David kan het niet geloven. Ondertussen dwingen Sanne, Remco, en Justin Jochem om likeur te drinken. Hij geeft over bij een boom en wordt vervolgens door zijn eigen overgeefsel gerold door de pesters. Hij roept David om hulp, maar David is met z’n hoofd bij Vera en zegt dat hij moet opdonderen.  De volgende dag komt de rector binnen met de mededeling dat Jochem die nacht niet is thuisgekomen. Iedereen is stil en weet dat het hun schuld is. David en Nienke, de beste vriendin van Jochem, gaan samen zoeken. Na lang zoeken op alle denkbare plekken is er nog maar één plek waar Jochem kan zijn: het meertje. Eenmaal daar aangekomen ziet David Jochems tas in het water drijven. De twee vrezen het ergste. Nadat de politie en duikers zijn gearriveerd halen ze het levenloze lijk van Jochem uit het water: hij heeft zelfmoord gepleegd. De redactie van de schoolkrant vindt dat ze iets moet doen tegen pesten. Ze zetten een pestlijn op. Zo helpen ze veel kinderen. Na een tijdje vraag Vera David verkering. Eindelijk kan hij zeggen: “Babe I love you”. 

Eigen mening

Ik vond het een ontzettend ontroerend boek. De pesterijen die in het boek voorkomen zijn behoorlijk heftig. Als lezer voel je een schaamte tegenover de pesters, die het niets lijkt te interesseren dat het om een mensenleven gaat, om iemand met gevoel. De situaties die zich in het boek voordoen zijn soms zo heftig, dat ik me afvroeg of het echt zo is dat deze dingen in het echte leven ook gebeuren. Na wat ‘research’ kwam ik erachter dat dit voor sommige scholieren de dagelijkse waarheid is. Om die reden vind ik het dan ook ontzettend goed dat dit thema onder de aandacht wordt gebracht bij jongeren, zodat zo veel mogelijk mensen (in)zien wat pesten met iemand kan doen en waar het toe kan leiden. Ik kan me voorstellen dat het voor een twaalf- tot zestienjarige best een aangrijpend boek kan zijn, omdat het geen 'eind-goed-al-goed’-verhaal is. Je zult dus als docent goed moeten inschatten of dit boek past de leerling, als je het boek aanraadt.